Een verloren jaar?

5 dingen die we hebben geleerd over triatlontraining in 2020

Dat 2020 een bijzonder jaar was dat hoef ik niemand meer te vertellen, maar wat is er het afgelopen jaar allemaal “in je hoofd” gebeurd? Met minder focus op de racekalender waren we in staat om enkele waardevolle lessen te verzamelen die we in 2021 en daarna kunnen gebruiken

In een jaar met zo goed als geen triatlons, hebben we allemaal de focus moeten aanpassen van wat ons de deur uit doet gaan en ons gemotiveerd houdt. Er was geen eventuele overwinning in de leeftijdsgroep, PR of kwalificatie voor het wereldkampioenschap. We hebben bijna allemaal opnieuw moeten ontdekken wat het betekent om een ​​triatleet te zijn. Na bijna een jaar op een andere of zelfs nieuwe manier over de sport en jouw eigen training te hebben nagedacht, valt er best wel wat te leren uit dat bizarre jaar 2020.

1. DIY-uitdagingen kunnen ook episch zijn

Je hoeft niet op de registratieknop op een evenementenwebsite te klikken om epische dingen te doen. Duursporters hebben een aantal geweldige prestaties geleverd in 2020. We hebben alles gedaan, van Everesting op een loopband gedurende 15 uur tot het achtervolgen van lokale KOM’s tot het finishen van een full distance race in misschien wel je eigen achtertuinen.

Zesvoudig Ironman-wereldkampioen Dave Scott gaf ons dit advies op 17 maart en het lijkt erop dat de meesten van ons het ter harte namen: “Don’t let the season waste away. Remember that the gratification comes from the day-to-day quest to be ready—so do it.”

2. Veranderingen in routine beïnvloeden alles

Ja, de pandemie heeft een directe invloed gehad op ons vermogen om deel te nemen aan evenementen, maar de complete verandering in routine had voor velen van ons een even groot effect, ook al was het meer indirect, op ons leven. Door over te schakelen naar een meer thuisgerichte levensstijl, gingen we meer zitten, meer tijd op de tacx en/of loopband doorbrengen, nauwelijks zwemmen en misschien zelfs een beetje te veel rennen. Velen van ons hebben nieuwe blessures meegemaakt op basis van deze drastische veranderingen in routine.

De pandemie veroorzaakte bij velen ook ongekende zorgen. Of het nu ging om het overwinnen van het COVID-19-virus zelf, een geliefde die ziek is geworden, werken als eerstelijnsmedewerker in een ziekenhuis, het omgaan met veranderingen op de werkplek of gewoon balen vanwege de annulering van zoveel plannen, de stress die dit jaar om de hoek kwam kijken beïnvloedde vele zaken in ons leven – inclusief onze training.

3. Misschien houden we meer van zwemmen?

Leren van zwemmen te houden is voor velen van ons het moeilijkste deel van triatlon. We houden van fietsen en rennen, en we houden van racen, dus we zoeken uit hoe we alle meters kunnen vastleggen in ons logboek, zodat we voldoende voorbereid zijn om de eerste etappe op de wedstrijddag door te komen. Dit jaar heb je, afhankelijk van waar je woont, waarschijnlijk weken of maanden geen toegang tot een zwembad gehad. Als gevolg hiervan hebben we veel geleerd over stretchkoord oefeningen, je enkels vastmaken aan “iets” in een zwembad in de achtertuin en zelfs zwemmen in open water. Het is goed om te zeggen dat we allemaal het voorrecht beginnen te waarderen om nu naar de zwarte lijn op de bodem van het zwembad te staren. (Hoewel we waarschijnlijk ook allemaal in de toekomst meer tijd in het open water moeten doorbrengen.)

4. We worden roestig als we eindelijk gaan racen

Er zijn dit jaar maar weinig artikelen verschenen over race specifieke onderwerpen, omdat weinigen van ons daar dit jaar echt op wilden of moesten focussen. Zaken als brick-trainingen, transitietraining, oriënteren tijdens het zwemmen, pacingstrategie, de aero-positie en race-brandstof zijn (terecht) op een laag pitje gezet. Maar door de pro’s te zien meedoen tijdens de PTO-kampioenschappen recentelijk in Daytona, werd de waarde van die race-gebaseerde vaardigheden en oefeningen duidelijk. Zelfs de profs waren op bepaalde gebieden een beetje roestig, dus stel je voor hoe we ons zullen voelen na maanden (of jaren?) zonder het wedstrijdelement.

5. Onthoud je “waarom”

Ja, het voelt een beetje cheesy, maar een jaar zonder racen heeft laten zien hoe belangrijk het is om te beginnen met je “waarom” als het gaat om triatlontraining. Als je waarom alleen draait om “op prestaties gebaseerd succes in de sport en de impact ervan op je identiteit”, heb je waarschijnlijk een moeilijk jaar gehad.

Het vermogen om zelfreflectie te behouden en aan de mentale spier te werken, kwam dit jaar keer op keer naar voren. Sportpsychologen benadrukten voortdurend het belang van het onderhouden van sterke relaties, het behouden van de juiste mindset en te leven bij de dag.

Dus hoewel het mentaal en emotioneel een zwaar jaar is geweest, zijn we klaar om 2021 (en hopelijk racen!) aan te pakken met een aantal nieuwe lessen, vaardigheden en dankbaarheid voor het vermogen om te zwemmen, fietsen, hardlopen en racen.

Stay Safe

(Bron : Triathlete.com)